Για μένα το σινεμά είναι ένα νυστέρι για να μπεις βαθιά στην πραγματικότητα γύρω σου. Ταυτόχρονα, είναι το απόλυτο όχημα για το ταξίδι. Ότι πιο κοντινό υπάρχει στο όνειρο. Με αυτές τις αντιφατικές πλευρές παλεύω κάθε φορά, σε κάθε ταινία που κάνω. Μόνο που τελικά δεν είναι καθόλου αντιφατικές. Αλληλοσυμπληρώνονται και αλληλό-υπονομεύονται. Γιατί το πραγματικό ταξίδι δεν έχει βεβαιότητες. Και το πραγματικό όχημα για το κινηματογραφικό ταξίδι είναι το βλέμμα.
Όταν συναντώ κάποιον ηθοποιό για μια καινούργια ταινία, αυτό που με ενδιαφέρει πάνω απ’ όλα, είναι το βλέμμα του. Το βλέμμα είναι ο καθρέφτης της ψυχής. Ένα σιωπηλό βλέμμα μπορεί να πει όσα χίλιες λέξεις. Το σινεμά που κάνω είναι πάνω στο βλέμμα και στο σώμα. Και τέλος πάνω στην πόλη. Γιατί στην εικόνα της πόλης αποτυπώνονται όλα όσα ζούμε, όσα σκεφτόμαστε αλλά και το παρελθόν μας, η ιστορία μας είναι όλα γραμμένα εκεί.
Δημήτρης Αθανίτης
8/10/11
http://www.typologos.com/?p=425
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου