Hellas Film: Αντίο Βερολίνο (1994)
Αντίο Βερολίνο (2005) του Δημήτρη Αθανίτη
| Του Νέστορα Πουλάκου  |
Σου γράφω για το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Δημήτρη Αθανίτη, με αφορμή την προβολή της τελευταίας του ταινίας, “Τρεις μέρες ευτυχίας”, στο 17ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας.
Το “Αντίο Βερολίνο” είναι από εκείνες τις σινεφίλ ταινίες του σύγχρονου ελληνικού σινεμά που μπήκαν γρήγορα στη σφαίρα του καλτ. Μινιμαλιστική προσέγγιση, ασπρόμαυρη φωτογραφία, χαμηλού προϋπολογισμού παραγωγή, μαύρο χιούμορ, παράξενοι χαρακτήρες, ατίθασες συμπεριφορές, σπασμένες επικοινωνίες, “θανατηφόρες” ατάκες, μπόλικοι ερασιτεχνισμοί στη δραματουργία.
Σημαντικό ρόλο επίσης παίζουν και τα πρόσωπα. Από τον πρωταγωνιστή, Παναγιώτη Θανασούλη, που έγινε διάσημος στα σινεφίλ στέκια από τον ρόλο του στο “Singapore Sling” του Νίκου Νικολαΐδη. Στον ποιητή από το Σουδάν, Ντίντι, γνωστό στην αθηναϊκή καλλιτεχνική πιάτσα για τα performances του. Την ευθεία αναφορά στον παραγωγό ταινιών Μαξ Ρόμαν. Και φυσικά την παρουσία στο καστ, των σκηνοθετών Δημήτρη Αθανίτη και Νίκο Τριανταφυλλίδη, σε ρόλο γκάνγκστερ.
Μεσήλικας σκηνοθέτης με μηδενική καριέρα στο Βερολίνο, και με μεγάλο του όνειρο την ταινία “Αντίο Βερολίνο”, αποδέχεται την πρόσκληση και έρχεται στην Αθήνα προκείμενου να τη γυρίσει εντέλει. Εδώ, όμως, θα βρεθεί μπλεγμένος με τη μαφία, την κοροϊδία, και την τρέλα του οποιουδήποτε.
Δεν είναι δύσκολο να καταλάβεις κάποιος, ότι η ταινία είναι αυτοαναφορική, αυτοσαρκαστική, σχεδόν αυτοκριτική, του Δημήτρη Αθανίτη. Παίζει με το μύχιο σύμπλεγμα του καλλιτέχνη, επιχειρεί το καυστικό του σχόλιο στη βιομηχανία του σινεμά και τα ντόπια κυκλώματα, ψυχαναλύει κι αυτοψυχαναλύει το άτιμο αυτό επάγγελμα.
Πολύ γρήγορα το “Αντίο Βερολίνο”, μετά και τα βραβεία που έλαβε στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, μπήκε στα underground κυκλώματα και στέκια. Στις λέσχες και στις παρέες των σινεφίλ λατρεύεται. Χαρακτήρες όπως ο γκρουμ του ξενοδοχείου, η σερβιτόρα-ψώνιο, η Γερμανίδα ηθοποιός, ο ποιητής Ντίντι, οι δυο παραγωγοί, και πολλοί άλλοι, έγιναν “ήρωες” της εναλλακτικής διασκέδασης.
Τέλος, μπορείς να βρεις ομοιότητες και με το μεταγενέστερο “No Budget Story” του Ρένου Χαραλαμπίδη.
Βαθμολογία: 5/10
Νέστορας Πουλάκος (poulakos@sevenart.gr)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου